28-06-2018 door: Katinka Hitijahubessy
“Ik heb iemand aangereden maar ik weet niet precies wie!” In de categorie: dingen die je niet vaak hoort op kantoor en dan zeker niet uit de mond van één van je directeuren.
Maar bij Orcado kan dat prima! Bij Orcado hebben we traditioneel altijd twee soorten uitjes per jaar, 1x met partner en 1x alleen personeel. Het is altijd leuk om de partners van je collega’s te zien omdat deze vaak voorbij komen in hun verhalen én om gezamenlijk even net iets anders te doen dan duelleren, infiltreren, optimaliseren, decoderen en consistent zijn. Wát er wordt gedaan op de uitjes wordt heel democratisch besloten tijdens de maandelijkse Orcado meeting. En vervolgens, en dat is ook des Orcado’s, gaan we het helemaal anders doen.
Voor het uitje-met-partner zijn we uiteindelijk uitgekomen op activiteiten op één van ’s Neerlands stranden en aansluitend een barbecue-maaltijd bij één van de strandtenten. Zo’n uitje wordt altijd ruim van tevoren ingepland. Althans qua datum. Het is vaak niet zo makkelijk om met meer dan 20 collega’s én partners een datum te vinden waarop iedereen aanwezig kan zijn en kinderen bij oppas-adresjes kunnen worden ondergebracht. Daarna komt mondjesmaat informatie door over locatie, activiteiten, dresscode…
De datum was dan ook maanden van tevoren bekend en toen begon de voorpret. Of voorangst, afhankelijk van de activiteiten en de individuele comfortzones. Nadat bekend werd dat de activiteit bestond uit blokarten ontstonden vervolgens ook hartstochtelijke discussies aan de lunch-tafel over halve wind, aan de wind, voor de wind…En uiteraard (we zijn nu eenmaal een Nederlands bedrijf) over het weer! Wat voor weer zou het zijn…teveel wind is eng, te weinig wind is saai, zon is korte-broek-en-slippers weer, regen betekent een regenjas mee…
En toen was het 10 juni en arriveerden de Orcado medewerk(st)ers met of zonder hun partner bij Strand Paviljoen Beach Inn (IJmuiderslag) waar wij onder begeleiding van Seaside Sports los konden op het strand. En dat was leuk! Of zoals de echtgenote van een collega zei: “Ik vond het een beetje eng maar toen ik eenmaal snelheid kreeg, werd ik bloedfanatiek!” Kijk, zo mogen we het graag horen.
Na eindeloze 8-jes te hebben gereden, vast te hebben gezeten in de rulle stukjes, aangereden te worden, anderen aangereden te hebben en omgekiept te zijn, werden de laatste die-hards na twee uur pret van de karts afgesommeerd en naar het strandpaviljoen gestuurd.
Want daar was inmiddels de zon heerlijk op de loungebanken en het voor ons gereserveerde terras neergestreken en kon onder genot van wijn, bier of een kop thee de adrenaline worden weggekletst. Ondertussen werd door de grillmaster van Strand Paviljoen Beach Inn een fantastisch barbecue buffet klaargemaakt, inclusief vegetarische opties. Het was allemaal even lekker. Koffie, thee en een toetje van fruit en slagroom volgden terwijl een aantal van ons nog met de frisbee het strand onveilig ging maken. En rond een uur of 8 wandelden we weer de duinen in op weg naar de auto. Zoals menig spannend jongensboek eindigt: moe maar voldaan.
PS Het lijdend voorwerp van de aanrijding heeft zich niet gemeld dus dat blijft een mysterie…